1892 ve 1954 yılları arasında çoğunluğu Doğu ve Güney Avrupa'dan olmak üzere 12 milyondan fazla göçmen, Avrupa ülkelerinde meydana gelen yozlaşmış sosyal ve siyasi eylemlerden ve tutuklamalardan kaçınmak için bir zamanlar 'Özgürlükler Ülkesi' olarak bilinen Amerika'ya taşındı. Su toplamış ayakları, yorgun gözleri ve endişeli kalpleriyle her seferinde binlerce kişi yürüyerek, atlarla ya da şansları varsa trenle en yakın limana varıp büyük bir buharlı gemide yer ve Amerika'da yeni bir yaşam şansı elde etmek için seyahat ediyordu.
İtalya, Polonya, Rusya ve Fransa gibi ülkelerden gelen 3.000 kadar insan, aileleri ve arkadaşlarıyla birlikte yeni bir başlangıç yapma şansını, yani umudu heyecanla bekliyordu. Erkekler, kadınlar ve çocuklar ihtiyaç duydukları her türlü önemli eşyayla gemilere binecekti. Bazıları için bu bir battaniye ve cebindeki portakal iken, diğerleri için bu 100 dolarlık bir kazanç ve en iyi deri ayakkabılarıydı.

Atlantik ötesine yapılan iki haftalık yolculuk pek de keyifli bir tatil değildi. Buharlı gemiler yolcuları sosyal statülerine göre sınıflandırır ve yolculukları boyunca gemideki konumlarını belirtirdi. Seçkin birinci sınıf yolcular ile ikinci sınıf yolcular kamara ve kamaralara yerleştirilirken, üçüncü sınıf yolcular geminin en alt katına yerleştirilir ve geminin en altındaki açık alanı andıran 'steerage' adı verilirdi.