De Vaticaanse Musea dienen twee doelen: Als pauselijke paleizen zijn ze de thuisbasis geweest van eeuwen van pausen, die appartementen bouwden en decoreerden naar hun gevoeligheden. Maar net zo belangrijk is dat ze enkele van 's werelds mooiste en belangrijkste kunstwerken herbergen.
De kunstcollectie van het Vaticaanbeslaat maar liefst 9 mijl en omvat Griekse en Romeinse beeldhouwwerken, meesterwerken van Rafaël, Giotto, Perugino en Caravaggio, om maar een paar genieën uit de Renaissance te noemen, middeleeuwse kaarten en wandtapijten, en wereldberoemde zalen als de Sixtijnse Kapel.

Hoewel paus Franciscus heeft gekozen voor een nederiger onderkomen in het Vaticaan Hotel, hebben zijn voorouders vorm gegeven aan... de Vaticaanse Musea in een unieke mix van architectonisch meesterwerk en een kunstverzameling met een grote geschiedenis. Het resultaat is een enorm en indrukwekkend complex dat de grens tussen privéwoning en openbare galerie prachtig doet vervagen.

Bekijk onze uitgebreide rondleidingen door de Vaticaanse Musea met een deskundige gids om het beste van de collectie te zien. Bewonder de Sixtijnse Kapel, leer de verhalen achter de kunst en verken binnenplaatsen vol met de belangrijkste klassieke beeldhouwwerken.

Bezoek aan de Vaticaanse Musea: Wat te zien

De Sixtijnse Kapel

De Sixtijnse Kapel van het Vaticaan is waarschijnlijk de bekendste kamer ter wereld, vooral vanwege de ontzagwekkende fresco's van die titaan van de Renaissance, Michelangelo Buonarroti.
Michelangelo's werk bestaat eigenlijk uit twee verschillende fresco's: Het plafond, met scènes uit het Oude Testament, en de altaarwand, die zijn donkere en spannende Laatste Oordeel. Hij schilderde beide in de jaren 1500, maar met een onderbreking van 23 jaar tussen het plafond en Het Laatste Avondmaal.
Hoewel hij zichzelf meer beschouwde als beeldhouwer dan als schilder (hij weigerde zelfs het eerste verzoek van de paus om de kapel te schilderen), creëerde hij enkele van de meest duurzame en gereproduceerde beelden in de kunstgeschiedenis, zoals De schepping van Adam.

Vaak ten onrechte de "Zestiende Kapel"De zaal zelf werd gebouwd in 1481, in opdracht van paus Sixtus IV, naar wie ze werd genoemd. Hoewel het een groot aantal bezoekers trekt edezelfde dag, te Sixtijnse Kapel wordt nog steeds gebruikt voor missen en, meer bekend, pauselijke conclaven.
Dit gebeurt wanneer het college van kardinalen bijeenkomt om een nieuwe paus te kiezen na het overlijden of aftreden van de huidige paus. Tussen alle mooie kamers in Italië, de Sixtijnse Kapel heerst vanwege de unieke ervaring die het bezoekers biedt van wereldschokkende grootsheid en verrassende intimiteit. 

De Raphael Kamers

In 1508 besloot paus Julius II zijn pauselijke vertrekken op te fleuren met een likje verf. Hij deed een beroep op een jonge schilder uit Urbino met de naam Raphael en de rest is geschiedenis.
De fresco's van de aanstaande meester (samen met Michelangelo's fresco's in de Sixtijnse Kapel) vormden het begin van de periode van onvergelijkbare artistieke uitbundigheid die nu bekend staat als de Hoog-Renaissance. Het project van het pauselijk appartement overleefde paus Julius II en zelfs Rafaël, dus alle fresco's in de grootste kamer, de Sala di Constantinozijn geschilderd door Raphaels assistenten.

Om het beste werk van de meester te zien, verdringen de bezoekers zich in de Stanza della SegnaturaPaus Julius' werkkamer, om zich te vergapen aan de Scuola di Ateni of School van Atheneeen ongelooflijk fresco dat alle grote geesten van de oudheid in één perfect uitgebalanceerd tafereel plaatst. U zult nergens ter wereld een betere weergave vinden van de perfectie van de Renaissance vorm en idealen. 
De schoonheid van de vier Raphael Rooms heeft hen tot een van de meest geliefde haltes in de Vaticaanse Museaalleen de Sixtijnse Kapel is nog beter. Let bij uw bezoek op gelijkenissen in de schilderijen. Rafaël schilderde veel van zijn tijdgenoten in de School van Athene, een bijzonder eerbetoon aan zijn held en rivaal Michelangelo. 

Galerij van de kaarten

Een van de meest opvallende van de vele lange galerijen van het Vaticaan, de Galerij van de Kaarten, is bekleed met fresco's die allemaal gebaseerd zijn op het werk van één man: de 16e eeuwse priester en polymaat Ignazio Danti.
Danti was niet alleen een gerespecteerd wetenschapper, wiskundige en astronoom, maar ook een meester in het schilderen van kaarten. Toen paus Gregorius XIII hem in 1580 naar Rome ontbood om toezicht te houden op de fresco's in een nieuwe galerij, begon Danti aan een cartografisch meesterwerk dat groter was dan wat ooit in Europa was geprobeerd.

Op basis van bestaande kaarten creëerde hij samen met een team kunstenaars 40 fresco's die elk deel van Italië vanuit vogelperspectief tonen. De fresco's houden het midden tussen landkaarten en landschapsschilderijen, prachtig in hun uitvoering en bijna ongelooflijk in hun omvang.
Bezoek aan de Vaticaanse Musea vandaag, zult u versteld staan van de overeenkomsten en verschillen tussen 16e-eeuwse kaarten en die van de 21e eeuw. Zoals bijvoorbeeld hoe Pompeii volledig ontbreekt op de schilderijen van Danti! En vergeet niet naar boven te kijken: Aan het plafond hangt het prachtige werk van een groep maniëristische schilders dat het pleisterwerk zelf een stralende gloed lijkt te geven. 

Laocoön en zijn zonen

Dit vaak verkeerd uitgesproken Hellenistische beeld (voor de goede orde, het is Lay-o-ku-won) is een van de mooiste en meest controversiële antiquiteiten uit Italië. Wie het beeldhouwde, waar en wanneer is nog steeds onderwerp van discussie, maar dit beeld van een Trojaanse priester die wordt gedood door slangen stond in het paleis van keizer Titus voordat het verloren ging en jarenlang werd begraven in een wijngaard.

Wanneer Laocoön werd opgegraven, werd het onmiddellijk herkend als een meesterwerk, zowel in de weergave van het lichaam als de tomeloze doodsstrijd. Zoals veel stenen beelden uit die periode, is het'is waarschijnlijk een kopie van een verloren gegaan bronzen beeld, hoewel dat ook een punt van discussie is. Zeker is dat het onmogelijk is naar het beeld te kijken zonder de sensatie te voelen dat zoiets levensechts meer dan 2000 jaar geleden door mensenhanden is gemaakt. 

De Apollo Belvedere en Belvedere Torso

Je kunt moeilijk twee beelden vinden die meer invloed hebben gehad op de Westerse kunst dan de Apollo Belvedere en de Belvedere Torsodie beide zijn ondergebracht in de Vaticaanse Musea.
De Apollo Belvedere is het belangrijkste standbeeld waar je nog nooit van gehoord hebt. Dit marmeren beeld uit de 4e eeuw voor Christus van de Griekse god Apollo werd aanbeden tot fetisj door de mannen die de kunstgeschiedenis ontwikkelden in de 18e eeuw.
Voor degenen die liever iets robuuster willen, de Belvedere Torso heeft een even grote invloed gehad op kunstenaars; maar terwijl de Apollo jongensachtig en zachtaardig is, is de torso ruw en gespierd.

Het is een beeld uit de eerste eeuw, misschien van Hercules, dat bij zijn herontdekking werd geroemd om zijn ongelooflijk weergegeven spiermassa (denk aan Arnold Schwarzenegger in zijn bloeitijd), maar dan gehakt uit marmer. Michelangelo zou zo onder de indruk zijn geweest van de torso dat hij er enkele personages in de Sixtijnse Kapel op baseerde. 
Wanneer u de Belvedere Torsolet op de manier van poseren. Diezelfde pose komt steeds weer terug in de Renaissance kunst. De enige reden waarom beide beelden "Belvedere" in hun naam hebben, is dat ze oorspronkelijk op de binnenplaats van Belvedere stonden. Apollo staat daar nog steeds, terwijl de Torso naar binnen is verplaatst. 

De Borgia Appartementen

Net als zijn opvolger Julius II gaf paus Alexander VI (AKA: Rodrigo de Borgia) een renaissancemeester, Pinturicchio, de opdracht zijn appartement in het Vaticaan op te knappen.
In twee korte jaren schilderde en frescode Pinturicchio een complex geheel van werken, die de oorsprong van de Borgia familie vierden met intense iconografie en weelderige details. Eén schilderij, De Opstanding, bevat zelfs de vermoedelijk vroegst bekende Europese afbeelding van inheemse Amerikanen, die hij in 1494 schilderde, slechts twee jaar na de noodlottige reis van Christoffel Columbus.
De meesterwerken van Pinturicchio worden vaak overgeslagen of genegeerd door bezoekers omdat ze naast de Rafaëlkamers en de Sixtijnse Kapel liggen, maar de kenners profiteren ervan om in relatieve rust te genieten van enkele van de mooiste fresco's uit de Renaissance.

De Niccoline Kapel

Dit is de verborgen parel van het Vaticaan, letterlijk. Het is verborgen achter slot en grendel in het oudste gedeelte van het Apostolisch Paleis. Oorspronkelijk gebouwd als privé kapel voor Paus Nicolaas V, is het versierd met fresco's van een minder bekende, maar absurd getalenteerde schilder die herinnerd wordt onder de bijnaam Fra Angelico.
Geboren als Guido di Pietro, was hij een Dominicaanse broeder en illuminator (eigenlijk een illustrator van bijbels, toen het illustreren nog ging om wild ingewikkelde randen en veel bladgoud) onder de naam Fra Giovanni voordat zijn carrière als schilder een hoge vlucht nam.

In 1445 werd hij naar Rome geroepen om scènes in het Vaticaan te schilderen op grond van zijn reputatie van ongeëvenaarde beheersing van de perspectiefschilderkunst. De Capella Niccolina De kapel bevat scènes uit het leven van de heilige Stefanus en de heilige Laurentius en de kleine omvang ervan, samen met de prachtige kunst, maken het een van de meest ontroerende ruimtes in het hele Vaticaan. 
De Niccoline Kapel is alleen te bezoeken tijdens speciale rondleidingen en is niet toegankelijk voor het publiek.

De Pinacoteca Kunstgalerie

De Pinacoteca Art Gallery, een galerie in een galerie, is een modernere vleugel van de de Vaticaanse Musea en huisvest een indrukwekkende collectie schilderijen en werken van de vroege Renaissance tot de moderne tijd. Compact in omvang, waardoor het een zeer goed te doen bezoek is, hoewel er maar weinig rondleidingen zijn.
Kijk uit naar het enige werk van Leonardo da Vinci in de Vaticaanse musea, een ruwe schets genaamd Hiëronymus in de woestijntalrijke werken van Rafaël, waaronder de verbluffende TransfiguratieCaravaggio's Grafleggingen schilderijen van Veronese, Bellini, Titiaan, Correggio en Perugino.

Nero's badkuip

De badkuip van Nero wordt door sommigen geschat op 2 miljard euro en is een van de kostbaarste werken in het de Vaticaanse Musea. Met een diameter van maar liefst 25ft, is het gemaakt van een diep rood/paars porfier marmer. Deze steen werd gewonnen uit een enkele bron in Egypte en er zijn nooit andere afzettingen van gevonden.

In de tijd van Nero was porfier een van de meest begeerde decoratieve materialen. Met een gewicht van een ton was het een nachtmerrie om een centimeter te verplaatsen, laat staan per boot van Egypte naar Rome te vervoeren - waardoor het bezit ervan het ultieme bewijs van rijkdom werd.
Naarmate de tijd verstreek viel het staal en de steen die de oude Romeinen gebruikten uiteen, maar porfiermarmer was hard genoeg om de tijd en de elementen te weerstaan. Het overleefde andere kunstwerken en werd het ultieme symbool van de Romeinse macht, rijkdom en vaardigheid.
Tegenwoordig herbergt het Vaticaan 80% van alle porfier ter wereld en de badkuip van Nero is het meest indrukwekkende stuk.

Het Egyptisch Museum

Het Egyptisch Museum is een vleugel van de Vaticaanse Musea die weinig bezoekers ooit zien, en die op zichzelf al een bezoek waard is. Deze zalen, ingericht in Egyptische stijl, herbergen een collectie mummiekisten en sarcofagen, sieraden uit het Oude Egypte, beelden in Egyptische stijl uit de villa van Hadrianus in Tivoli en een aantal authentieke Egyptische beelden uit de 21e eeuw voor Christus.
Omdat ze zo anders zijn dan de rest van de collectie, worden de Egyptische antiquiteiten zelden opgenomen in groepsrondleidingen. Maar ze zijn een fantastische weerspiegeling van de diversiteit van de kunstcollectie van het Vaticaan.

De kamer van de dieren

De Hall of the Animals, geweldig voor kinderen en dierenliefhebbers, werd onder paus Pius VI opgericht als een "stenen dierentuin" en komt zijn belofte na met een aantal fantastische stenen beelden, waarvan de meeste zijn gemaakt in de jaren 1700.
Lees meer: Een gids voor een bezoek aan de Vaticaanse Musea

Tips voor een bezoek aan de Vaticaanse Musea

 

Openingstijden

Er worden momenteel maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat de bezoeken in de beste en veiligste omstandigheden kunnen plaatsvinden. Toegang tot de Vaticaanse Musea is verplicht online te reserveren.
Tot 30 juni 2021
Maandag tot donderdag: 8u30 tot 18u30 met laatste toegang om 16u30
Vrijdag en zaterdag: 8.30 tot 20.00 uur met laatste toegang om 18.00 uur.
Vanaf 1 juli 2021
maandag tot donderdag: 8.30 tot 18.30 uur met laatste toegang om 16.30 uur

Vrijdag en zaterdag: 8.30 tot 22.30 uur met laatste toegang om 20.30 uur.

Bezoekers moeten de zalen 30 minuten voor sluitingstijd van het museum verlaten.

Sluitingen

De buitengewone openingen op de laatste zondag van de maand zijn opgeschort.
Gesloten: Zondagen,25 en26 december (Kerstmis en St. Stephen's Day); 1, 6 januari; 11, 22 februari; 19, 28 maart; 29 juni (de Feesten van St. Peter en Paul); 15 augustus; 1 november; 8 december.
Kijk op de website van het Vaticaan voor meer informatie over vakantiesluitingen en speciale openingen.

Regels voor een bezoek aan de Vaticaanse Musea

De regels van het Vaticaan zijn streng en tamelijk compromisloos - maak uzelf vertrouwd met de regels voordat u een bezoek brengt. 

• Eten en drinken zijn niet toegestaan in de Vaticaanse Musea. U kunt ze echter wel achterlaten in de garderobe en ze aan het einde van uw bezoek weer ophalen. Eten en drinken dat niet wordt opgehaald, wordt aan het eind van elke dag weggegooid. 
• U mag geen enkele tas, rugzak, koffer of container groter dan 40 x 35 x 15 cm meenemen naar de Vaticaanse Musea. Ook mag u geen middelgrote tot grote paraplu's, paraplu's met spitse punten, camerastatieven, bewegwijzering (behalve die van gecertificeerde gidsen) of wandelstokken - behalve voor gehandicapte bezoekers - mee naar binnen nemen. Al deze voorwerpen kunnen in de garderobe worden achtergelaten. 
• Vuurwapens zijn strikt verboden voor bezoekers in de Vaticaanse Musea en kunnen niet worden gecontroleerd in de garderobe. Messen, scharen en ander snijgereedschap zijn toegestaan, maar moeten in de garderobe worden gedeponeerd als voorzorgsmaatregel tegen beschadiging van de kunstwerken binnen. 
• De Vaticaanse Musea staan onder constante videobewaking en het is ten strengste verboden de kunstwerken aan te raken of ermee te knoeien. Ook geen laserpointers. 
• Voor groepen van 11 of meer personen zijn koptelefoons verplicht. Het gebruik van microfoons of stemversterkers is verboden. 
• Het Vaticaan heeft een strikt kledingvoorschrift. Zowel mannen als vrouwen moeten kleding dragen die hun schouders en knieën bedekt. Af en toe komen bezoekers weg met wat minder, maar het is beter om dat niet te riskeren. Ook hoeden zijn niet toegestaan. 
• Vanwege het heilige karakter van de Sixtijnse Kapel is spreken binnen niet toegestaan. 
• Selfie Sticks zijn ten strengste verboden, evenals het maken van foto's met flits. Bezoekers mogen echter overal in de Vaticaanse Musea, behalve in de Sixtijnse Kapel, foto's maken zonder flits. Als u probeert een van deze regels te overtreden is de beveiliging van het Vaticaan bevoegd om uw foto's te nemen. 
• Als je iets wilt tekenen in de musea moet je eerst toestemming krijgen van de Vaticaanse directie. 
• Mobiel bellen is naast de Sixtijnse Kapel overal toegestaan. 

Lees meer: De grootste fouten bij een bezoek aan het Vaticaan

Tickets

Volwassenen € 17, Senior/Kind € 8. Om een gereduceerd tarief te krijgen moet u een geldig identiteitsbewijs hebben bij de aankoop of afhaling van het ticket (in het geval van vooraf gekochte tickets of rondleidingen).

Beste tijd voor een bezoek aan de Vaticaanse Musea

In een normaal jaar worden mei tot en met september beschouwd als het hoogseizoen in Rome, met een hobbel rond Pasen, dat voor een paar dagen de drukste tijd van het jaar is. Als u een bezoek brengt aan de Vaticaanse Musea tijdens deze maanden verwacht je schouder aan schouder.

Erheen gaan

De beste manier om de Vaticaanse Musea is per taxi of metro
Als u met de taxi reist, zorg er dan voor dat u de chauffeur vertelt dat u naar de ingang van de de Vaticaanse Musea, ("Musei Vaticani") NIET de Sint-Pietersbasiliek ("Basilica Papale di San Pietro in Vaticano") die op 15 minuten loopafstand ligt.
Als u met de metro reist, neem dan lijn A tot halte Ottaviano. Bij het verlaten van de halte gaat u linksaf door de Via Candia en slaat u linksaf bij de Via Tunisi. Aan het eind van de straat komt u bij een trap. Beklim ze en bovenaan staat u bij de ingang van de Vaticaanse Musea.
Onthoud: Tenzij je reist met een rondleiding waarin de Sint-Pietersbasiliek is opgenomen, is de kerk niet toegankelijk vanuit de Musea. Als u de kerk wilt bezoeken, moet u de musea verlaten, rechtsaf slaan en de muur volgen tot aan de ingang van de Sint Pieter. Het is ongeveer 15 minuten lopen.