Gastblog - Peter Hockaday
Toen Jarred Williams werd opgesloten, was hij "een nummer in een archiefkast" en niemand, van gevangenisbewaarders tot gevangenispersoneel, kende zelfs maar zijn naam. Jennifer Leahy sprak over kleur, van oranje overalls tot de kleur van je huid.
Toekomstige ID's op Alcatraz, gepresenteerd in samenwerking met de Golden Gate National Parks Conservancy en de National Park Service via het Art in the Parks programma, laat een completer beeld zien van mensen met een veroordelingsverleden.
"Dit geeft mensen een identiteit. Het geeft mensen ook hoop," zei Williams.
Kunstenaar Gregory Sale en een team van projectmedewerkers met een veroordelend verleden creëerden een eenvoudig sjabloon om hoop te produceren, met de resultaten te zien op Alcatraz Island tot oktober.
Het team nodigt deelnemers aan het project uit om zich hun toekomstige zelf voor te stellen, of het nu gaat om een baan of een nieuwe rol in de samenleving. Deelnemers maken dan kunstwerken die vaak lijken op een identiteitskaart.
In tegenstelling tot die zielloze nummers op gevangenis ID's, Toekomstige ID's zijn geworteld in hoop en de mogelijkheid van verandering. Zo is het voor Bruce Fowler, die momenteel in de San Quentin gevangenis zit en binnenkort voorwaardelijk vrij komt. Hij stelde zich zijn Future ID voor als een vaarbewijs en zei na afloop: "Ik ben me nu meer bewust van wat ik wil en kan me beter concentreren op dat doel."

De grote, kleurrijke stukken die in het New Industries Building op Alcatraz Island hangen, vertegenwoordigen verschillende interpretaties van de Toekomstige ID's thema, van een zelfportret gemaakt van QR-codes tot andere ID's met de tekst "Gerehabiliteerd" en "Ook mama".
"Het vermogen om een leven opnieuw vorm te geven door middel van kunst is een van de grootste geschenken die je aan een ander mens kunt geven," zei Shaka Senghor, de uitvoerend directeur van de Anti-Recidivism Coalition, die in een gevangeniscel een boek schreef op de achterkant van enveloppen. "Het vermogen om jezelf opnieuw voor te stellen wat mogelijk is, is een van de grootste geschenken die je jezelf kunt geven."
Senghor sprak deze woorden uit op een Toekomstige ID's "Dag van publieke programma's" welkomst evenement op Alcatraz Island op 16 februari. Een groot deel van het project is gericht op de gemeenschap. Sale en zijn team nodigen gemeenschapsgroepen uit op het eiland om tijdens de duur van het project mee te werken aan kunstmanifestaties en maandelijkse openbare programma's.
Op de Dag van de Openbare Programma's was het belang van de gemeenschap te zien. Henry Frank, een Indiaan van Yurok- en Pomo-afkomst die in San Quentin heeft gezeten, zegende het evenement in en herinnerde iedereen eraan dat "dit Ohlone-land is". Tijdens een sessie gumden deelnemers aan de workshop de term "gevangene ID" fysiek van een sjabloon, voerden een discussie over de betekenis van dat symbolische gebaar en begonnen vervolgens kunst te maken op het pas gewiste papier.

De hele dag door toonden de mensen hun waardering door te knakken of "jazz hands" te geven, om de nestelende aalscholvers op de muur buiten het New Industries Building niet te storen.
Alcatraz en zijn gelaagde geschiedenis als internationale gewetenslocatie is een belangrijk onderdeel van het project, een platform voor het bespreken van de kwesties die spelen.
Deze kwesties raken de medewerkers van het project, of ze nu zelf een veroordelingsverleden hebben of een netwerk vertegenwoordigen van organisaties die mensen helpen bij hun terugkeer.
Een van de medewerkers is Sabrina Reid, die 25 jaar in en uit de gevangenis heeft gezeten en nu samenwerkt met verschillende belangrijke organisaties.
Reid begeleidt jonge volwassenen met een veroordelingsverleden en is lid van de Adviesraad voor ex-gedetineerden van het district San Francisco, George Gascón. Ze nam een jongeman mee naar Alcatraz de dag nadat hij uit de gevangenis was vrijgelaten en toen hij voor een tafel vol mensen sprak op Toekomstige ID'sheeft zijn ontroerende verhaal "de hele plaats beïnvloed."

Projectmedewerker Kirn Kim zei: "Ik hield van het idee dat ik mijn identiteit opnieuw kon definiëren. Omdat mijn identiteit zo lang die van een misdadiger is geweest."
Kim werkt nu bij The California Endowment. Als tiener was hij betrokken bij een geruchtmakende zaak in Zuid-Californië en hij kan er nog steeds niet aan ontsnappen, vaak letterlijk, omdat de voorwaarden van zijn voorwaardelijke vrijlating het reizen beperken. Onlangs was hij bij een autodealer in Zuid-Californië toen de verkoper terloops sprak over de "donkere jaren" op Kims middelbare school.
Kim ontmoette Sale kort na zijn vrijlating uit de gevangenis. Hij worstelde met herintreding en iedereen vertelde hem om "gewoon verder te gaan met je leven". Hij vond het moeilijk om gewoon de laatste 20 jaar te laten vallen, en respectloos tegenover de familie van het slachtoffer. Nu werkt hij aan het herdefiniëren van stereotypen binnen de Aziatisch-Pacifische eilandgemeenschap, waar een veroordelingsverleden het ultieme taboe is.
"Mensen begrijpen niet hoezeer deze massale opsluiting iedereen heeft getroffen," zei Kim. "Iedereen neemt automatisch aan dat degenen die door het systeem worden getroffen de 'anderen' zijn. Dat zijn zij, niet wij."
Net als Kim maken andere leden van het samenwerkingsteam deel uit van een groeiend netwerk van individuen en organisaties die het verhaal van herintreding opnieuw willen vormgeven. Dr. Luis Garcia zegt: "Als je de statistieken ziet, begrijp je waarom." Hoewel de Verenigde Staten 5 procent van de wereldbevolking heeft, heeft het 25 procent van de gevangenen in de wereld en 95 procent van die mensen zal worden vrijgelaten. Van de gevangenen zijn mensen die onder de armoedegrens leven en gekleurde mensen onevenredig sterk vertegenwoordigd.

Williams, die ooit "gewoon een nummer" was, gebruikt nu onderzoek en gegevens om organisaties te helpen die gevangenissen proberen te sluiten. Toen hij naar San Francisco kwam om zijn eigen ID te zien, met zijn huidige rol als directeur onderzoek van het Katal Center en Soros Justice Advocacy Fellow bij Open Society Foundations, had hij dezelfde reactie die veel mensen hebben gehad bij het zien van hun ID bij Alcatraz: ontzag.
"Sommige van de ID's zijn ongelooflijk, je kunt niet anders dan ontroerd zijn als je ze ziet," zei Williams. "Toen ik ze zag, en ik ben goed op de hoogte van wat er gaande is, dacht ik niet 'gevangene die kunst maakt'. Ik dacht gewoon 'kunstenaar'.
Toekomstige ID's op Alcatraz is te zien in het New Industries Building tot en met oktober 2019. Het New Industries Building gaat om 11.00 uur open. Toegang is inbegrepen bij uw Alcatraz ticket. Bezoek www.alcatrazcruises.com om tickets te kopen.
Peter Hockaday is de Golden Gate National Parks Conservancy Redactie Directeur.