Μεταφορά αποσκευών
Η διαδικασία διέλευσης από το Ellis Island ήταν μακρά και αγχωτική για τους επιβάτες. Οι οικογένειες έβγαιναν από το ατμόπλοιο και έμπαιναν στην αίθουσα αποσκευών, που βρισκόταν στο κεντρικό επίπεδο του κτιρίου. Οι επιβάτες έπαιρναν αριθμημένες ταυτότητες. Τα υπάρχοντα, όπως καρότσια, τσάντες και σεντούκια γεμάτα με τα απαραίτητα για τον επιβάτη, αφήνονταν στο επίπεδο της αίθουσας αποσκευών και οι επιβάτες ακολουθούσαν το σύνθημά τους προς την αίθουσα μητρώου που βρίσκεται στις σκάλες, ώστε οι επιβάτες να μπορούν να επιθεωρηθούν από ιατρικούς και νομικούς υπαλλήλους. Οι φρουροί εξέταζαν κάθε άτομο ξεχωριστά αναζητώντας δύσπνοια, αδυναμία στο περπάτημα ή δυσκολία στην ομιλία.
Αξιολόγηση της υγείας
Η Αίθουσα Ληξιαρχείου, γνωστή τότε και ως "Μεγάλη Αίθουσα", ήταν ένας όμορφος, ευρύχωρος χώρος μήκους 200 ποδών και πλάτους 102 ποδών. Σε αυτή την αίθουσα οι επιβάτες ενημερώνονταν αν μπορούσαν να εισέλθουν στη χώρα ή αν θα τους έστελναν πίσω στην αρχική τους χώρα. Μεταξύ των ετών 1903 και 1914, μια ασθένεια γνωστή ως "Τράχωμα" που επηρέαζε τα μάτια ήταν δημοφιλής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Εάν κάποιος έφερε την ασθένεια κατά την άφιξη, συχνά τον έστελναν πίσω στην αρχική του χώρα. Δεν γινόταν μόνο αξιολόγηση των ματιών, αλλά και "έλεγχος έξι δευτερολέπτων", για να διαπιστωθεί αν ένας επιβάτης ήταν σωματικά ή ψυχικά άρρωστος.
Η νομική διαδικασία
Στην ίδια αίθουσα όπου διενεργούνταν οι φυσικοί έλεγχοι γινόταν και ο νομικός έλεγχος. Έγιναν είκοσι εννέα ερωτήσεις, όπως: "Πού γεννηθήκατε;", "Ποιο είναι το επάγγελμά σας;", "Είστε παντρεμένος;", "Είστε παντρεμένος;".
