Οι επιβάτες αισθάνονταν ότι ήταν κοντά στην άφιξή τους για διάφορους λόγους. Ο πρώτος ήταν η μυρωδιά, καθώς ο αέρας άρχισε να αλλάζει σε οσμές πετρελαίου και μοσχοβολιστών ρύπων μηχανημάτων που λειτουργούσαν σε εργοστάσια κατά μήκος του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Η μυρωδιά δεν ήταν η μόνη αλλαγή για πολλούς μετανάστες. Οι ζεστές και καταπραϋντικές θερμοκρασίες της Ευρώπης δεν ήταν πλέον αισθητές στο δέρμα των επιβατών, αλλά οι τραγανές και αναζωογονητικές ψύχρες που ταξίδευαν από τα θαλασσινά αλμυρά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Παρόλο που η πρώτη εντύπωση δεν ήταν δελεαστική, οι επιβάτες έκαναν χώρο στο περίφημο Άγαλμα της Ελευθερίας, για τους περισσότερους ένα σημάδι ελευθερίας, ειρήνης και ευκαιριών. Καθώς το πλοίο πλησίαζε στον ελλιμενισμό, πολλοί άρχισαν να χειροκροτούν, ενώ άλλοι έκλαιγαν δάκρυα χαράς και ενθουσιασμού.
Μετά από δύο συνεχόμενες εβδομάδες ναυτίας και θαλασσινών ποδιών, πολλοί ανυπομονούσαν να κατέβουν από το πλοίο και να αρχίσουν την περιπέτεια στην πόλη της Νέας Υόρκης. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβαινε μόλις έδεναν στο λιμάνι οι αξιωματικοί υγείας επιθεωρούσαν κάθε πλοίο που έφτανε για ασθένειες. Οι επιβάτες της πρώτης και της δεύτερης θέσης θα επιθεωρούνταν πρώτοι πάνω στα πλοία, ενώ οι επιβάτες της τρίτης θέσης θα μεταφέρονταν μακριά στο Ellis Island για επεξεργασία.
