Η ημέρα που ο ποταμός Νιαγάρα (και οι καταρράκτες του Νιαγάρα!) στέρεψαν

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της 29ης Μαρτίου 1848, ένας αγρότης της Νέας Υόρκης που έκανε έναν νυχτερινό περίπατο έκανε μια παράξενη παρατήρηση.

Ήταν ήσυχα. Πολύ ήσυχα.

Τέτοια σιωπή ήταν ασυνήθιστη για κάποιον που βρισκόταν τόσο κοντά στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Ο άντρας είχε συνηθίσει τη γνώριμη βοή των καταρρακτών, ένας ήχος που έλειπε αισθητά κατά τη διάρκεια της φεγγαρόφωτης βόλτας του.

Από περιέργεια πλησίασε την άκρη του ποταμού Νιαγάρα. Αυτό που είδε θα προκαλούσε σοκ στις αμερικανικές και καναδικές κοινότητες: ο άλλοτε πανίσχυρος ποταμός είχε σχεδόν στερέψει. Πιο κάτω στον ποταμό, οι άνθρωποι σύντομα θα ανακάλυπταν ότι οι ίδιοι οι καταρράκτες του Νιαγάρα είχαν επιβραδυνθεί σε μια στάλα.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είχαν στερέψει και θα παρέμεναν έτσι για τις επόμενες 30 έως 40 ώρες.

Τι συνέβαινε;

 

Γιατί οι καταρράκτες του Νιαγάρα στέρεψαν το 1848;

Όπως είναι κατανοητό, ο κόσμος έπεσε σε φρενίτιδα στη θέα των αποξηραμένων καταρρακτών του Νιαγάρα. Μήπως ήρθε το τέλος του κόσμου; Πώς είναι δυνατόν;

Λοιπόν, άκου τι συνέβη.

Ο χειμώνας του 1848 ήταν ιδιαίτερα κρύος στην περιοχή του Νιαγάρα. Όπως έχουμε συζητήσει στο παρελθόν στοσειρά ιστορίας των καταρρακτών του Νιαγάρα, το να είσαι τόσο κοντά σε μια μεγάλη υδάτινη μάζα, όπως η λίμνη Έρι, μπορεί να προκαλέσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα (και ακόμη και επικίνδυνα) φυσικά φαινόμενα. Γιατί; Επειδή η λίμνη μπορεί να παγώσει. Το χιόνι και ο πάγος μπορούν να συσσωρευτούν στο παγωμένο νερό. Στη συνέχεια, το μόνο που χρειάζεται είναι ισχυροί άνεμοι για να στείλουν τον πάγο και το χιόνι να πετάξουν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Σε αυτή την περίπτωση, ένα θερμό κύμα το Μάρτιο προκάλεσε το σπάσιμο του παγωμένου πάγου της λίμνης σε κομμάτια, γνωστά και ως "ice floes". Οι ισχυροί άνεμοι στις 28 και 29 Μαρτίου 1848 έσπρωξαν αυτά τα κομμάτια κατά μήκος της λίμνης και προς τον ποταμό Νιαγάρα. Όταν έφτασαν στις εκβολές του ποταμού, ο πάγος άρχισε να συσσωρεύεται. Αυτό μπλόκαρε την υδάτινη οδό, σχηματίζοντας ένα φράγμα.

Μέχρι τα ξημερώματα της 29ης Μαρτίου 1848, το φράγμα αυτό είχε σταματήσει σχεδόν όλη τη ροή του νερού στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Το αποτέλεσμα; Ένας ρηχός ποταμός Νιαγάρα, ένας καταρράκτης που μόλις και μετά βίας έτρεχε και ένας μπερδεμένος πληθυσμός.

 

Πώς αντέδρασε ο κόσμος στην αποξήρανση των καταρρακτών του Νιαγάρα;

Το 1848, δεν υπήρχε κανένα Δίκτυο Καιρού για να εξηγήσει γιατί συνέβαιναν φυσικά γεγονότα. Όταν οι καταρράκτες του Νιαγάρα στέρεψαν, οι άνθρωποι δεν είχαν ιδέα γιατί συνέβαινε αυτό. Οι αντιδράσεις σε αυτή την κατάσταση ήταν σίγουρα ποικίλες. Ακολουθούν μερικές από τις αγαπημένες μας:

Φόβος και θέρμη

Την εποχή που οι καταρράκτες του Νιαγάρα στέρεψαν, η Νέα Υόρκη φιλοξενούσε δεκάδες θρησκευτικές αναβιώσεις. Οι πιστοί γέμιζαν τις εκκλησίες τους. Ήταν αυτό αντίποινα; Μια προειδοποίηση; Ένα γεγονός του τέλους του κόσμου; Κανείς δεν ήξερε με βεβαιότητα, αλλά υπήρχαν ατελείωτες θεολογικές θεωρίες για το γιατί και τι συνέβαινε.

Περιπέτεια και συλλογή αναμνηστικών

Αν ζούσατε κατά μήκος του ποταμού Νιαγάρα, αλλά όχι στους ίδιους τους καταρράκτες του Νιαγάρα, οι πιθανότητες είναι ότι η εμπειρία σας από αυτό το φαινόμενο θα περιοριζόταν στη ρηχότητα του ποταμού. Ενώ η θέα του πυθμένα του ποταμού ενοχλούσε κάποιους, άλλοι έβλεπαν την ξηρή κοίτη του ποταμού ως μια ευκαιρία για εξερεύνηση και συλλογή διαφόρων αντικειμένων.

Εκείνοι που βρίσκονταν κοντά στο ποτάμι στην Chippawa είχαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία στο ψάξιμο. Δεδομένου ότι η γενέτειρά τους ήταν ο τόπος τουμιας μάχης κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812, ξιφολόγχες, σπαθιά και μουσκέτα αποκαλύφθηκαν καθώς το νερό εξαφανιζόταν.

Ευκαιρίες απόκτησης χρημάτων

Στην κοίτη του ποταμού βρέθηκαν επίσης μεγάλα ξύλα πεύκου, τα οποία είχαν πέσει στο ποτάμι από την ακτή κοντά στα νησιά Three Sisters. Μια ομάδα νέων εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να συλλέξει την πολύτιμη ξυλεία, οδηγώντας ένα καρότσι υλοτομίας στην κοίτη του ποταμού. Αν και ήταν μια επικίνδυνη επιδίωξη, η αποκαλυφθείσα κοίτη του ποταμού αποτελούσε μια ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα οι νεαροί υλοτόμοι.

Ένα άλλο επιχειρηματικό άτομο, ο ιδιοκτήτης μιας εταιρείας περιηγήσεων με σκάφος στους καταρράκτες του Νιαγάρα, εκμεταλλεύτηκε επίσης το περιστατικό ως ευκαιρία. Κάποιοι επικίνδυνοι βράχοι δημιουργούσαν προβλήματα στις εκδρομές του στον ποταμό, οπότε έψαξε τη διαδρομή όσο ο ποταμός ήταν στεγνός. Εντόπισε τους βράχους που βρίσκονταν στην πορεία των σκαφών και τους ανατίναξε με εκρηκτικά.

Πιάνοντας μια ματιά

Τα νέα για τους ξεραμένους καταρράκτες του Νιαγάρα χρειάστηκαν περίπου μια μέρα για να φτάσουν στην πλησιέστερη μεγάλη πόλη. Οι κάτοικοι του Μπάφαλο, που απέχει τρεις ώρες με το τρένο από τους καταρράκτες του Νιαγάρα, ήταν λίγο λιγότερο μπερδεμένοι για το μπλοκάρισμα του ποταμού Νιαγάρα. Οι ισχυροί άνεμοι που είχαν προκαλέσει τη συσσώρευση του πάγου είχαν έρθει από τη δική τους κατεύθυνση και πολλοί έκαναν αμέσως τη σύνδεση μόλις άκουσαν για τους ξηρούς καταρράκτες του Νιαγάρα.

Και, φυσικά, πολλοί στην πόλη ήθελαν να δουν τα αποτελέσματα.

Στις 29 και 30 Μαρτίου του 1848, χιλιάδες περιηγητές ταξίδεψαν στους καταρράκτες του Νιαγάρα για να παρακολουθήσουν το γεγονός που είχε μεγάλη δημοσιότητα. Κάποιοι περπάτησαν πάνω και κάτω από την κοίτη του ποταμού, ενώ άλλοι έφτασαν στο σημείο να οδηγήσουν άμαξες με άλογα πάνω και κάτω από αυτόν. Ακόμη και το ιππικό των ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία παρελαύνοντας πάνω και κάτω από την κοίτη του ποταμού.

 

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα στέρεψαν από το 1848;

Έχουν περάσει πάνω από 170 χρόνια από το περιστατικό και οι καταρράκτες έχουν δει μερικούς σκληρούς χειμώνες από τότε.-άνεμος, παγόβουνα, τα πάντα. Αλλά έχει επαναληφθεί ποτέ αυτό το περιστατικό; 

Όχι ακριβώς. Τουλάχιστον, όχι με τον ίδιο τρόπο "φυσικών φαινομένων".

Ένα από τα συναρπαστικά πράγματα σχετικά με τους καταρράκτες του Νιαγάρα είναι ο τρόπος με τον οποίο το νερό που πέφτει με φυσικό τρόπο χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας. Αυτό είναι γνωστό ως "υδροηλεκτρική ενέργεια." Για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, οι μηχανικοί έχουν αναπτύξει τρόπους ελέγχου του τρόπου ροής και πτώσης του νερού ώστε να μεγιστοποιήσουν την ικανότητά του να παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Το 1969, το Σώμα Μηχανικών του Στρατού των ΗΠΑ έκλεισε την αμερικανική πλευρά των καταρρακτών για να κάνει ακριβώς αυτό.

(Ναι - είναι πλέον δυνατό να "απενεργοποιήσετε" τους καταρράκτες του Νιαγάρα, αν και στη θέση σας δεν θα το δοκίμαζα.)

Ο τρόπος με τον οποίο "έκλεισαν" το νερό ήταν πανέξυπνος στην απλότητά του- κατασκεύασαν φράγματα, τα οποία εκτρέπουν προσωρινά όλο το νερό από τους Αμερικανικούς Καταρράκτες στους γειτονικούς καταρράκτες Horseshoe Falls στην καναδική πλευρά. Δεν ήταν μικρό εγχείρημα - 27.800 τόνοι βράχων και χώματος χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των φραγμάτων. Μόλις οι καταρράκτες του American Falls περιορίστηκαν σε μια στάλα, τα νέα διαδόθηκαν και μεγάλα πλήθη ντόπιων και τουριστών συγκεντρώθηκαν για να ρίξουν μια ματιά από το πλεονεκτικό σημείο του Goat Island.

Γιατί να κάνετε κάτι τέτοιο; Εκείνη την εποχή, το Σώμα Μηχανικών του Στρατού των ΗΠΑ σκόπευε να αφαιρέσει τους βράχους στη βάση των Αμερικανικών Καταρρακτών. Ανησυχούσαν ότι η διάβρωση θα προκαλούσε τη συσσώρευση περισσότερων βράχων, προκαλώντας επικίνδυνα ορμητικά ρεύματα και απειλώντας την επιβίωση του ίδιου του καταρράκτη.Ήτανσε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχείς στην επίτευξη αυτού του στόχου.και σύντομα επανέφεραν το νερό.

Και οι δύο καταρράκτες ρέουν αδιάκοπα από τότε.

 

Θα μπορούσαν οι καταρράκτες του Νιαγάρα να σταματήσουν να ρέουν ξανά;

Μα, ναι! Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, θα μπορούσε να συμβεί σύντομα.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα αποτελούνται από τρεις καταρράκτες: Οι καταρράκτες Horseshoe Falls στην καναδική πλευρά (όπου ρέει το μεγαλύτερο μέρος του νερού) και οι καταρράκτες American Falls και Bridal Veil Falls στην αμερικανική πλευρά. Αυτό καθιστά δυνατή την προσωρινή εκτροπή του νερού από τον έναν καταρράκτη στον άλλο, όπως έγινε το 1969. Η ενέργεια αυτή έχει εξεταστεί για ένα επερχόμενο ομοσπονδιακό έργο γέφυρας στις ΗΠΑ.

Αυτό σημαίνει ότι σύντομα μπορεί να είστε σε θέση να βιώσετε την απόκοσμη σιωπή ενός καταρράκτη που σταμάτησε ξαφνικά να τρέχει, τον ίδιο παράξενο ήχο που άκουσε ένας Αμερικανός αγρότης πριν από 170 χρόνια.

 

Τι εξοπλισμός χρειάζεται για να "σβήσετε" τους καταρράκτες του Νιαγάρα;

• Φράγματα 
• Κανάλια εκτροπής
• Υδροηλεκτρικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας
• Πύλες διώρυγας ή κορμοί διακοπής

Το φράγμα κασέτας είναι ένα προσωρινό στεγανό περίβλημα που κατασκευάζεται μέσα ή γύρω από ένα υδάτινο σώμα για να επιτρέπει την κατασκευή, επισκευή ή αντικατάσταση υποβρύχιων υποδομών. Ο δίαυλος εκτροπής είναι μια τεχνητή υδάτινη οδός που χρησιμοποιείται για την εκτροπή της ροής του ποταμού γύρω από μια περιοχή όπου πραγματοποιούνται κατασκευές. Ένας υδροηλεκτρικός σταθμός παράγει ηλεκτρική ενέργεια αξιοποιώντας την κινητική ενέργεια του νερού που πέφτει και μετατρέποντάς την σε ηλεκτρική ενέργεια. Οι πύλες πέναλτι χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της ροής του νερού σε έναν υδροηλεκτρικό σταθμό, ενώ οι κορμοί διακοπής χρησιμοποιούνται για την προσωρινή παρεμπόδιση της ροής του νερού σε ένα ποτάμι ή ρέμα.

Για να "κλείσουν" οι καταρράκτες του Νιαγάρα, το νερό πρέπει να εκτραπεί από τους αμερικανικούς καταρράκτες στους καταρράκτες του πετάλου στην καναδική πλευρά. Αυτό μπορεί να γίνει με τη χρήση φραχτών και καναλιών εκτροπής. Αφού εκτραπεί το νερό, ο υδροηλεκτρικός σταθμός μπορεί να απενεργοποιηθεί κλείνοντας τις πύλες των μάνδρων ή τους κορμούς διακοπής.

 

 

Η "απενεργοποίηση" των καταρρακτών του Νιαγάρα επηρεάζει το περιβάλλον;

Ναι, η "απενεργοποίηση" των καταρρακτών του Νιαγάρα έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όταν το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο απενεργοποιείται, η ροή του νερού μειώνεται. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της ποσότητας του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό, η οποία μπορεί να είναι επιβλαβής για τα ψάρια και άλλους υδρόβιους οργανισμούς. Επιπλέον, η απενεργοποίηση του υδροηλεκτρικού σταθμού μπορεί επίσης να επηρεάσει το τοπικό οικοσύστημα διαταράσσοντας τη φυσική ροή του νερού και των ιζημάτων.

Ενώ κάποιες αρνητικές επιπτώσεις συνδέονται με την "απενεργοποίηση" των καταρρακτών του Νιαγάρα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ενέργεια αυτή είναι συνήθως προσωρινή και αναστρέψιμη. Μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες κατασκευής ή επισκευής, το νερό μπορεί να ξανανοίξει και το οικοσύστημα θα επανέλθει στο φυσιολογικό.

 

Τι θα σκεφτόσασταν αν πηγαίνατε στους καταρράκτες του Νιαγάρα και ήταν στεγνοί;

Ενώ κάποιοι μπορεί να βρουν ενδιαφέρον να δουν έναν ξηρό καταρράκτη, άλλοι μπορεί να απογοητευτούν. Αν σκοπεύετε να επισκεφθείτε τους καταρράκτες του Νιαγάρα στο εγγύς μέλλον, ίσως να θέλετε να ελέγξετε αν έχουν προγραμματιστεί έργα κατασκευής ή επισκευής που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη ροή του νερού. Διαφορετικά, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι και οι δύο καταρράκτες θα ρέουν απρόσκοπτα.

 

Πιστεύετε ότι το "κλείσιμο" των καταρρακτών του Νιαγάρα είναι καλή ιδέα;

Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στο "κλείσιμο" των καταρρακτών του Νιαγάρα. Από τη μία πλευρά, επιτρέπει την ολοκλήρωση κατασκευαστικών ή επισκευαστικών εργασιών χωρίς να επηρεάζεται η ροή του νερού. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Τελικά, η απόφαση για την "απενεργοποίηση" των καταρρακτών του Νιαγάρα εναπόκειται στους ανθρώπους που εμπλέκονται στο έργο κατασκευής ή επισκευής.